Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα
Απ΄ όπου να περάσεις νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο
Να βγαίνει από τους δρόμους που δεν πάτησες,
Από τα σπίτια που δεν επισκέφτηκες,
Από τα παράθυρα που δεν άνοιξες,
Από τα ποτάμια που δεν έσκυψες να πιης νερό,
Από τα πλοία που δεν ταξίδεψες.
Έξω από μας πεθαίνουν τα δέντρα που δεν γνωρίσαμε.
Ο άνεμος περνά από δάση αφανισμένα.
Πεθαίνουν τα ζώα από ανωνυμία και τα πουλιά από σιωπή.
Τα σώματα πεθαίνουν σιγά - σιγά από εγκατάλειψη.
Μαζί με τα παλιά μας φορέματα μες στα σεντούκια.
Πεθαίνουν τα χέρια, που δεν αγγίξαμε από μοναξιά.
Τα όνειρα, που δεν είδαμε, από στέρηση φωτός.
Έξω από μας αρχίζει η ερημία του θανάτου.
Από την συλλογή "Συνομιλίες"
Friday, 15 January 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Συγλονιστικό ποίημα.. Ευχαριστώ.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ..
εξω απο εμας..ζουμε
ReplyDeleteτις ζωες των αλλων
κι ομως
θα εφτανει απλα να πουμε ενα μεγαλο ΝΑΙ
μεσα μας..
υπεροχη δημιουργια..!!!
καλο βραδυ..
ELENA-BUTTERFLY
ReplyDeleteΝομίζω πω έχει μια συγκλονιστική τραγικότητα κάτι σαν απόλυτη κραυγή.
ΚΑΛΥΨΩ
ReplyDeleteΈξω από μας, μακάρι, να ζούμε με τις ζωές των άλλων, όχι όμως μέσα από αυτές ούτε μακρυά τους.
Καλό βράδυ