Sunday 17 November 2013

Σαράντα χρόνια μετά / Από την ελπίδα στην απόγνωση


                                        (Πολυτεχνείο Νοέμβρης 1973)

 Σπασμοί ταράζουν το σώμα της προσδοκίας
Τόσα χρόνια   διαψεύσεων
Γκρεμισμένων πιστεύω
Διάχυτης αβεβαιότητας
Διαθλωμένων βλεμμάτων
Δύσοσμων συνενοχών
Στην αρχή δισταχτικά
Στο τέλος αχαλίνωτα
Η ελπίδα που δεν γίνηκε αληθινή
Η επέλαση της βαρβαρότητας
Η απενοχοποίηση της διαφθοράς
Χωρίς μάχες να δοθούν
Τα μέτωπα κατέρρευσαν
Οι κλειδαριές ανοίχτηκαν
Απ’ τους ευλύγιστους δρώντες
- Κι οι αγνοί αμετανόητοι
Απόντες
Κουρνιαχτός καλά κρυμμένος
Στην απελπισία
Έφαγε σιγά - σιγά το σαράκι την περηφάνια τους
Σιωπηλοί κι απεγνωσμένοι
Χωρίς τις μεγάλες ψευδαισθήσεις -
Κι ήλθαν πάλι δύσκολοι καιροί
Στενόχωρα χρόνια
Κι οι ευλύγιστοι δρώντες
Πάλι παρόντες
Διαχειρίζονται την παρακμή
Ξεκοκαλίζουν το κουφάρι της ζωής
Γελώντας μας κατάμουτρα
Σχεδόν χωρίς αντίσταση.
Δεν έχει τέλος η θλίψη
Κι η βία της απελπισίας
Με το ανάθεμα πάνω σε δικαίους και αδίκους
Και την οργή της αλλαγής ακόμη βαθιά κρυμμένη.

Saturday 9 November 2013

ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ “Αγριομυρίκη εν τη ερήμω…”

Αγριομυρίκη εν τη ερήμω
επικατάρατος εν γη αλμυρά. . .
Έτσι το θέλησα και μη ρωτάς
Κι αν τώρα θλίβομαι είναι που σ’ αφήνω

στους πέντε δρόμους δίχως να ’χω πει
για σένα όσα σου άξιζαν και δίχως
να σε δοξάσει ένας μου στίχος
Τόσο βαθιά τόσο πολύ

σε σώπασα μέσ’ στη ζωή μου
Δεν ήτανε για να φανερωθεί
ούτε με ουράνια λόγια να ειπωθεί
αυτό το μυστικό που ήσουν κι ήμουν

Σε όσους με ποιήματα τα αισθήματα μετρούν
τι θα ’χεις από μένα να τους δείξεις;
Μια τέτοια αγάπη. . . δίχως αποδείξεις. . .
Και ποιος αυτός ο Βέρνερ Λέιο θα ρωτούν

Με τι καρδιά με τι πνοή είχα πάρει
τή ζωή. . . Μα δεν την άλλαξα· ούτε εσύ
Γι’ αυτό λοιπόν «χαμένη υπόθεση»
ο ποιητής Βύρωνας Λεοντάρης

Εν γη αλμυρά, 1996