Σαράντα χρόνια μετά / Από την ελπίδα στην απόγνωση

                                        (Πολυτεχνείο Νοέμβρης 1973)

 Σπασμοί ταράζουν το σώμα της προσδοκίας

Τόσα χρόνια   διαψεύσεων

Γκρεμισμένων πιστεύω

Διάχυτης αβεβαιότητας

Διαθλωμένων βλεμμάτων

Δύσοσμων συνενοχών

Στην αρχή δισταχτικά

Στο τέλος αχαλίνωτα

Η ελπίδα που δεν γίνηκε αληθινή

Η επέλαση της βαρβαρότητας

Η απενοχοποίηση της διαφθοράς

Χωρίς μάχες να δοθούν

Τα μέτωπα κατέρρευσαν

Οι κλειδαριές ανοίχτηκαν

Απ’ τους ευλύγιστους δρώντες

- Κι οι αγνοί αμετανόητοι

Απόντες

Κουρνιαχτός καλά κρυμμένος

Στην απελπισία

Έφαγε σιγά - σιγά το σαράκι την περηφάνια τους

Σιωπηλοί κι απεγνωσμένοι

Χωρίς τις μεγάλες ψευδαισθήσεις -

Κι ήλθαν πάλι δύσκολοι καιροί

Στενόχωρα χρόνια

Κι οι ευλύγιστοι δρώντες

Πάλι παρόντες

Διαχειρίζονται την παρακμή

Ξεκοκαλίζουν το κουφάρι της ζωής

Γελώντας μας κατάμουτρα

Σχεδόν χωρίς αντίσταση.

Δεν έχει τέλος η θλίψη

Κι η βία της απελπισίας

Με το ανάθεμα πάνω σε δικαίους και αδίκους

Και την οργή της αλλαγής ακόμη βαθιά κρυμμένη.