Monday 5 October 2009

Καταφυγή

Τη νύχτα θεώμαι τα πράγματα
τη νύχτα προσφεύγω στο θαύμα

ότι πολύ αλαφρύνεται το αμάρτημα
της ύπαρξής μου με το βάλσαμο της
δρόσου

κι ότι πολύ απαλύνεται
με των δακρύων την έξοδο
η οχλαγωγία της μέριμνας
στο στήθος μου

ω - την ημέρα χαίνουν οι πληγές
ηχούν αργύρια προδοσίας
άχθος και κονιορτός με καταβάλλουν

όμως τη νύχτα ανοίγονται οι πηγές
βαθαίνουν οι στιγμές σαν περιβόλια
γίνεται η λύπη φως
η μνήμη δένδρο
κελαρυσμοί νερών τ΄άχαρα χρόνια

τη νύχτα που τα σώματα σιωπούν
και των ψυχών η μουσική αναβρύζει.

No comments:

Post a Comment