Saturday 17 October 2009

Τείχη

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

4 comments:

  1. Απο τα καλυτερα ποιηματα του κατα την ταπεινη μου αποψη.Ο ανθρωπος δεσμιος του εαυτου του και μεσα στα τειχη που ο ιδιος εχτισε..

    ReplyDelete
  2. Φαύλη Νύξ
    Συμφωνώ, ένα από τα πιο δυνατά του ποιήματα που άφησε εποχή. Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  3. Φαύλη Νύξ
    Καλή σου μέρα επίσης και καλό μήνα.

    ReplyDelete