Sunday 3 October 2010

Πραγματικά Χέρια

«Αυτός που χάθηκε ανεξήγητα ένα απόγευμα (ίσως
και να τον πήραν) είχε αφήσει στο τραπέζι της κουζίνας
τα μάλλινα γάντια του σα δυο κομμένα χέρια
αναίμακτα, αδιαμαρτύρητα, γαλήνια, ή μάλλον
σαν τα ίδια του τα χέρια, λίγο πρησμένα, γεμισμένα
με το χλιαρόν αέρα μιας πανάρχαιης υπομονής. Εκεί,
ανάμεσα στα χαλαρά, μάλλινα δάχτυλα,
βάζουμε πότε-πότε μια φέτα ψωμί, ένα λουλούδι
ή το ποτήρι του κρασιού μας, ξέροντας καθησυχαστικά
ότι στα γάντια τουλάχιστον δεν μπαίνουν χειροπέδες».

8 comments:

  1. Δώσε μου τα γάντια σου μονο γι' απόψε..
    θελω να λευτερωσω τα χερια μου
    που τόσο καιρό κρατούσα φυλακισμενα
    σαν σκιες που υποχρεωτικά ακολουθούν το περίγραμμα του πραγματος..

    φιλια... ελευθερα και αδεσμευτα να εισχωρούν στις μάλλινες παλαμες γιατι προτιμούν τη ζεστασια από το ταξιδι....

    ReplyDelete
  2. Τοσο σημαντικο νοημα σε τοσες λιγες λεξεις!
    Αλλα αυτο δε χαρακτηριζει τους μεγαλους ποιητες?

    Λιτο το υφος, συμπηκνωμενο νοημα. Εμπνευσμενες φρασεις! Με πηρε μαζι του, στους φανταστικες πολεις των ονειρων!
    Σευχαριστω.
    Νασαι καλα!

    Μπεττυ Μανουσου

    ReplyDelete
  3. kakia_p
    Κάκια μου πολύ επιτυχημένο το σχόλιο. Σε ευχαριστώ και καλή μέρα.

    ReplyDelete
  4. Betty Manousos @ CUT AND DRY
    Έτσι είναι Μπέτυ μου σε τόσα λίγα λόγια μια ολόκληρη ιστορία πόνου και θλίψης.

    ReplyDelete
  5. Όποτε αναζητώ τα δώρα της Ποίησης και τα φάρμακά της έρχομαι εδώ.. στη ζέστη της φωλιάς ..

    Ήθελα να το γνωρίζετε..

    Και ήθελα να πω ένα ευχαριστώ..

    ReplyDelete
  6. Γιώργος, Στιχο-Μυθία
    Γιώργο μου σε ευχαριστώ πολύ. Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete
  7. Κ ι εγω να πω ενα ευχαριστω για τα διαμαντια που κρυβει αυτο το μπλοκ και τα φανερωνει ενα ενα ...

    ReplyDelete
  8. ΜΑΓΟΣ!
    Καλέ μου Μάγε να σε θερμοευχαριστήσω και καλή σου μέρα

    ReplyDelete