πνιγμένες μες σε γαλανά συρματοπλέγματα
για να μην έρχονται ποτέ ως εμάς τ' αγκάθια της λύπης σου
μα μόνο ο αχνός της λύπης που στεγνώνει
παρήγορα πάνω στο δέρμα σου – είχες ένα δέρμα
μυρουδιά κερήθρας
όταν καθίσαμε στην πιο σκληρή ακτή της ζωής μας.
Θυμάμαι, δεν σ' άγγιξα, μα όπως μιλούσαμε, οι φωνές μας
εσφίχτηκαν σαν δυο μικρά παιδιά με τόση απελπισία
που τίποτε δε θα μπορέσει πια να τις χωρίσει.
Από τη συλλογή Γενική αίσθηση (1954)
Εγκλωβίστηκα ολοκληρη στο συρματόπλεγμα της τελευταίας φρασης...
ReplyDelete"που τίποτε δε θα μπορέσει πια να τις χωρίσει."
Φιλια.. αρρηκτα δεμενα ....
kakia_p
ReplyDeleteΗ τραγωδία της οικιότητας στα στερνά. Καλή σου μέρα.
Καλό μήνα, να είσαι πάντα καλά.
ReplyDeleteΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ και καλό μήνα.
"Αυτές οι εκβολές των ματιών σου..
ReplyDeleteείχες ένα δέρμα
μυρουδιά κερήθρας..
που τίποτε δε θα μπορέσει πια να τις χωρίσει."
αυτές οι τρεις προτάσεις-στίχοι χαράχτηκαν μέσα στο μυαλό μου και ζωντάνεψαν την μελιστάλαχτη εικόνα της αγαπημένης σου ποιητή και της ζωής σας μέσα απ΄τα μάτια σου...όμορφες εικόνες, όμορφα λόγια!!!!
καλό κι ευχάριστο μήνα κι από μένα, καλημέρα σου :))))
ღ oneiremata ღ
ReplyDeleteΑκουμπούν την ψυχή και όντως μένουν ζωντανοί αυτοί οι στίχοι, χαράζονται ανεξίτηλα. Είναι αυτό που κερδίζουμε από το ποίημα. Καλό μήνα επίσης.
φιλε Κωστα εγω τι να πω τα λεει ολα ο στιχος αλλο ενα μπραβο!!!
ReplyDeleteΜΑΓΟΣ!
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ. Είναι ένα πολύ δυνατό ποίημα. Καλή μέρα.
ΦΟΒΕΡΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ!!!!!
ReplyDeleteΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΦΙΛΕ.
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS
ReplyDeleteΕυχαριστώ πολύ. Να είσαι καλά και καλό μήνα.