Saturday 8 May 2010

Είναι των ουρλιαχτών εποχή, η εποχή μας!

Μέσα στο θλιβερό κλίμα των ημερών, των αντιλαϊκών 
μέτρων και του θανάτου των ανθρώπων δεν βρήκα 
κουράγιο να κάνω ανάρτηση. Σήμερα αναρτώ δυο 
(κατ΄εξαίρεση όχι Ελληνικά ποιήματα) του Μπέρτολ 
Μπρεχτ σαν φόρο ψυχής στις μέρες μας.

 Aν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
(Wenn Das bleibt, was ist)
Aν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
είσαστε χαμένοι.
Φίλος σας είναι η αλλαγή
η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.
Aπό το Tίποτα
Πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί
πρέπει να γινούνε τίποτα.
Aυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε
αυτό που σας αρνιούνται.
(1936)


Σε σκοτεινούς καιρούς
(In finsteren Zeiten)

Δε θα λένε: Tον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της
ανεμοσάλευε.
Θα λένε: Tον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.

Δε θα λένε: Tον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά 

στου  ποταμού το ρέμα.
Θα λένε: Tον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.

Δε θα λένε: Tον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.
Θα λένε: Tον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν
ενάντια στους εργάτες.

Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;
(1937)

16 comments:

  1. ΚΩΣΤΑ
    Μα την αλήθεια συγκλονίστηκα. Και πάλι επαληθεύονται όσοι έχουν πει ότι η ποίηση -αυτή η ποίηση- δεν έχει ηλικία ούτε χρονικούς φραγμούς ούτε σύνορα. Είναι πανανθρώπινη κατάκτηση και κανείς δεν μπορεί να την απαλείψει.
    Σε ευχαριστώ από καρδιάς που φέρνεις τον Πολιτισμό μπροστά όταν καιροφυλακτεί η βαρβαρότητα.
    "Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
    Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;

    Υπέροχο.

    ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

    ReplyDelete
  2. CHRISTOBAL
    Και είναι αλήθεια Χριστόφορε, λέχτηκε ότι μετά το Νταχάου δεν μπορεί να γραφτεί ποίηση, γράφτηκε όμως, αλλά βρίσκεται πάντα μπροστά στην πρόκληση της σιωπής.
    Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  3. εξαιρετική επιλογή φίλε Κώστα... συγχαρητήρια!!!

    ReplyDelete
  4. Λες και γραφτήκανε για μας
    για τα προβλήματα μας,
    Γι αυτά που βασανίζουνε
    σήμερα τη καρδιά μας.

    Καλή εβδομάδα...

    ReplyDelete
  5. Οντως εξαιρετικη η επιλογη των συγκεκριμενων ποιηματων κ θα διαφωνησω κ εγω με τον Αντορνο νομιζω,που το ειχε πει αυτο,οτι δηλαδη δε μπορει να γραφτει ποιηση μετα το Αουσβιτς κ το Νταχαου
    Οχι μονο μπορει αλλα πρεπει,επιβαλλεται να γραφτει
    Κ να φανουν νεοι ποιητες που να σημανουν σα φαροι απτη μερια τους την κατευθυνη που πρεπει να παρουμε για να πιασουμε λιμανι

    Μεχρι να ερθουν παντως ας ακουσουμε τους παλιους αλλωστε δε κομιζω γλαυκας ες Αθηνας λεγοντας οτι η καλη ποιηση ειναι παντα διαχρονικη,κ οπως λεει κ ο Φανης εδω,λες κ γραφτηκανε για εμας,για τα προβληματα μας

    ReplyDelete
  6. nimertis
    Σ' ευχαριστώ αλλά είχα ανάγκη να δημοσιεύσω κάτι επίκαιρο και σκέφτηκα τον Μπρεχτ. Καλή μέρα.

    ReplyDelete
  7. ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ
    Σαν να γραφήκαν Φάνη μου για το σήμερα, αυτό το δύσκολο που περνάμε όλοι και δεν ξέρω τι μας περιμένει. Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete
  8. celin
    Και γω συμφωνώ πως η ποίηση, αν και δεν διαβάζεται από πολλούς, σηματοδοτεί την εποχή της με ένα μοναδικό τρόπο, δεν ξέρω ίσως πρέπει κάποτε να σωπαίνουν οι ποιητές τη στιγμή όταν οι εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες που δεν προλαβαίνει κανείς να αφομοιώσει το κλίμα της στιγμής και τότε ανατρέχει στο παρελθόν για να αναζητήσει κάτι επίκαιρο. Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete
  9. Η δύναμη της ποίησης...
    Καλημέρα Κώστα..

    ReplyDelete
  10. ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY
    Καλώς την Έλενα. Σωστά η δύναμή της σε κάθε περίσταση. Καλό απόγευμα.

    ReplyDelete
  11. Καθοριστικοί οι στίχοι του Brecht στην παρακάτω ονειρική δημιουργία !

    Mack The Knife - Ella

    Mack The Knife - Louis

    Mack The Knife - Frank and Jimmy


    Oh, the shark has pretty teeth dear
    And he shows 'em, pearly white
    Just a jack knife has Macheath dear
    And he keeps it way out of sight

    When that shark bites with his teeth, dear
    Scarlet billows begin to spread
    Fancy gloves though has Macheath dear
    So there's never, never a trace of red

    On the sidewalk, one Sunday morning
    Lies a body, oozin' life
    Someone's sneaking 'round the corner
    Could that someone be Mack the Knife

    From a tugboat, on the river going slow
    A cement bag is dropping on down
    You know that cement is for the weight dear
    You can make a large bet Mackie's back in town

    My man Louis Miller, he split the scene babe
    After drawing out all the bread from his stash
    Now Macheath spends like a sailor
    Do you suppose our boy, he's done something rash

    Old Satchmo, Louis Armstrong, Bobby Darrin
    Did this song nice, Lady Ella too
    They all sang it, with so much feeling
    That Old Blue Eyes, he ain't gonna add nothing new

    But with this big band, jumping behind me
    Swinging hard, Jack, I now I can't lose
    When I tell you, all about Mack the Knife babe
    It's an offer, you can never refuse

    We got Patrick Williams, Bill Miller playing that piano
    And this great big band, bringing up the rear
    All the band cats, in this band now
    They make the greatest sounds, you're ever gonna hear

    Oh Sookie Taudry, Jenny Diver, Polly Peachum, Old Miss Lulu Brown

    Hey the line forms, on the right dear
    Now that Macheath's back in town
    You'd better lock your doors, and call the law
    Because Macheath's back in town


    Καλό σ/κ !

    ReplyDelete
  12. negentropist
    Πες μας λίγα επεξηγηματικά λόγια γιατί μπερδεύομαι λίγο. Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete
  13. Κώστα

    Ο Μακίθ (Μακ ο Μαχαιροβγάλτης) ή Mack the knife, είναι ο ήρωας στην "Όπερα της Πεντάρας" (1931) του Brecht, και καθρεφτίζεται σους στίχους του τραγουδιού επεσήμανα στο προηγούμενο σχόλιό μου.

    Ο Μακίθ (Μακ ο Μαχαιροβγάλτης), αρχηγός μιας σπείρας, διασκεδάζει τα βράδια στα καπηλειά του Λονδίνου. Εκεί γνωρίζει την όμορφη Πόλι και αμέσως την ερωτεύεται. Αποφασίζει να την παντρευτεί την ίδια κιόλας νύχτα. Στέλνει τη σπείρα του να συγκεντρώσουν όλα τα απαραίτητα για το μέλλον νιόπαντρο ζευγάρι: ένα νυφικό (το πιο ακριβό και πιο πολυτελές που είναι δυνατόν να βρουν), και ένα πλήρες νοικοκυριό (τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτι, κλπ.). Η συμμορία του Μακίθ κατακλέβει την πόλη. Η αστυνομία είναι ανίκανη, πιάνει όμως κατά τύχη έναν από τους λωποδύτες και τον πάει στο τμήμα. Ο λωποδύτης όμως έχει πάνω του ένα ραβασάκι του Μακίθ για τον διευθυντή της αστυνομίας Τάιγκερ Μπράουν. Ο Τάιγκερ δελεάζεται, δέχεται την δωροδοκία και αφήνει τον λωποδύτη να φύγει από την πίσω πόρτα.

    Το ίδιο βράδυ γίνεται η τελετή του γάμου σε μια έρημη αποθήκη. Γίνεται γλέντι μεγάλο, στο οποίο παρευρίσκεται και ο διευθυντής της αστυνομίας και φίλος του Μακίθ, ο γνωστός μας Τάιγκερ.

    Ο πατέρας της Πόλι, ο «άρχοντας των ζητιάνων» Πίτσαμ, εξοργίζεται μαθαίνοντας τον ξαφνικό γάμο της κόρης του, αφού αυτός την προόριζε για να δουλέψει στην επιχείρησή του. Πάει στον Τάιγκερ και απαιτεί την σύλληψη του Μακιθ, απειλώντας αν δεν το κάνει, οι ζητιάνοι του να παρενοχλήσουν την τελετή της στέψης της βασίλισσας που αναμένεται να γίνει. Ο Τάιγκερ προειδοποιεί τον Μακίθ, και ο Μακίθ καταφεύγει στην Τζένη ζητώντας της να τον κρύψει. Η Τζένη όμως θα τον προδώσει από ζήλια και τα τον παραδώσει στην αστυνομία.

    Ο γερο-Πίτσαμ συσπειρώνει τους ζητιάνους και τους βάζει να διαδηλώσουν. Η Πόλι με τα λεφτά του Μακίθ ιδρύει μια τράπεζα και βάζει όλη την συμμορία για υπαλλήλους. Η Τζένη βοηθάει τον Μακίθ να αποδράσει από την φυλακή, και η Πόλι τον κάνει διευθυντή της τράπεζας.

    Στο μεταξύ ο Πίσταμ έχει χάσει τον έλεγχο των ζητιάνων του, οι οποίοι παρενοχλούν την τελετή της βασίλισσας, με αποτέλεσμα ο Τάιγκερ Μπράουν να χάσει την θέση του.

    Τελικά, ο Μακίθ θα τους λυπηθεί και τους δυο (τον Πίτσαμ και τον Τάιγκερ) και θα τους προσλάβει στην τράπεζά του.


    Αυτά...

    Όμως σε τελική ανάλυση, τι να πρωτοπεί κανείς για τον άνθρωπο που έγραψε το πασίγνωστο:

    "Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.
    Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.
    Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος.
    Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει."


    Είχα διαβάσει παλαιότερα στο Βήμα, το παρακάτω θαυμάσιο αφιέρωμα για τον Brecht :

    Συντρόφεψα με τους μικρούς, φτωχούς ανθρώπους

    Kαλό σ/κ

    :)

    ReplyDelete
  14. negentropist
    Ευχαριστώ για την πλήρη ενημέρωση. Ο Μπρεχτ είναι τελικά πάντα επίκαιρος, ιδίως στους δύσκολους καιρούς.
    Και θα κλείσω με ένα μικρό ποίημά του:
    "Εμείς που φτιάξαμε τούτο το δρόμο
    Πάνω του θα ταξιδέψουμε μονάχα
    Με τανκς και φορτηγά."
    Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  15. ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ
    Φίλε μου να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ. Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete