Μέσα στο θλιβερό κλίμα των ημερών, των αντιλαϊκών
μέτρων και του θανάτου των ανθρώπων δεν βρήκα
κουράγιο να κάνω ανάρτηση. Σήμερα αναρτώ δυο
(κατ΄εξαίρεση όχι Ελληνικά ποιήματα) του Μπέρτολ
Μπρεχτ σαν φόρο ψυχής στις μέρες μας.
μέτρων και του θανάτου των ανθρώπων δεν βρήκα
κουράγιο να κάνω ανάρτηση. Σήμερα αναρτώ δυο
(κατ΄εξαίρεση όχι Ελληνικά ποιήματα) του Μπέρτολ
Μπρεχτ σαν φόρο ψυχής στις μέρες μας.
Aν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
(Wenn Das bleibt, was ist)
Aν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
είσαστε χαμένοι.
Φίλος σας είναι η αλλαγή
η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.
Aπό το Tίποτα
Πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί
πρέπει να γινούνε τίποτα.
Aυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε
αυτό που σας αρνιούνται.
(1936)
(Wenn Das bleibt, was ist)
Aν μείνουνε τα πράγματα όπως είναι
είσαστε χαμένοι.
Φίλος σας είναι η αλλαγή
η αντίφαση είναι σύμμαχός σας.
Aπό το Tίποτα
Πρέπει κάτι να κάνετε, μα οι δυνατοί
πρέπει να γινούνε τίποτα.
Aυτό που έχετε, απαρνηθείτε το και πάρτε
αυτό που σας αρνιούνται.
(1936)
Σε σκοτεινούς καιρούς
(In finsteren Zeiten)
Δε θα λένε: Tον καιρό που η βελανιδιά τα κλαδιά της
ανεμοσάλευε.
Θα λένε: Tον καιρό που ο μπογιατζής τσάκιζε τους εργάτες.
Δε θα λένε: Tον καιρό που το παιδί πετούσε βότσαλα πλατιά
στου ποταμού το ρέμα.
Θα λένε: Tον καιρό που ετοιμάζονταν οι μεγάλοι πόλεμοι.
Δε θα λένε: Tον καιρό που μπήκε στην κάμαρα η γυναίκα.
Θα λένε: Tον καιρό που οι μεγάλες δυνάμεις συμμαχούσαν
ενάντια στους εργάτες.
Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;
(1937)
ΚΩΣΤΑ
ReplyDeleteΜα την αλήθεια συγκλονίστηκα. Και πάλι επαληθεύονται όσοι έχουν πει ότι η ποίηση -αυτή η ποίηση- δεν έχει ηλικία ούτε χρονικούς φραγμούς ούτε σύνορα. Είναι πανανθρώπινη κατάκτηση και κανείς δεν μπορεί να την απαλείψει.
Σε ευχαριστώ από καρδιάς που φέρνεις τον Πολιτισμό μπροστά όταν καιροφυλακτεί η βαρβαρότητα.
"Mα δε θα λένε: Ήτανε σκοτεινοί καιροί.
Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;
Υπέροχο.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
CHRISTOBAL
ReplyDeleteΚαι είναι αλήθεια Χριστόφορε, λέχτηκε ότι μετά το Νταχάου δεν μπορεί να γραφτεί ποίηση, γράφτηκε όμως, αλλά βρίσκεται πάντα μπροστά στην πρόκληση της σιωπής.
Καλό βράδυ.
εξαιρετική επιλογή φίλε Κώστα... συγχαρητήρια!!!
ReplyDeleteΛες και γραφτήκανε για μας
ReplyDeleteγια τα προβλήματα μας,
Γι αυτά που βασανίζουνε
σήμερα τη καρδιά μας.
Καλή εβδομάδα...
Οντως εξαιρετικη η επιλογη των συγκεκριμενων ποιηματων κ θα διαφωνησω κ εγω με τον Αντορνο νομιζω,που το ειχε πει αυτο,οτι δηλαδη δε μπορει να γραφτει ποιηση μετα το Αουσβιτς κ το Νταχαου
ReplyDeleteΟχι μονο μπορει αλλα πρεπει,επιβαλλεται να γραφτει
Κ να φανουν νεοι ποιητες που να σημανουν σα φαροι απτη μερια τους την κατευθυνη που πρεπει να παρουμε για να πιασουμε λιμανι
Μεχρι να ερθουν παντως ας ακουσουμε τους παλιους αλλωστε δε κομιζω γλαυκας ες Αθηνας λεγοντας οτι η καλη ποιηση ειναι παντα διαχρονικη,κ οπως λεει κ ο Φανης εδω,λες κ γραφτηκανε για εμας,για τα προβληματα μας
nimertis
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ αλλά είχα ανάγκη να δημοσιεύσω κάτι επίκαιρο και σκέφτηκα τον Μπρεχτ. Καλή μέρα.
ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ
ReplyDeleteΣαν να γραφήκαν Φάνη μου για το σήμερα, αυτό το δύσκολο που περνάμε όλοι και δεν ξέρω τι μας περιμένει. Καλή σου μέρα.
celin
ReplyDeleteΚαι γω συμφωνώ πως η ποίηση, αν και δεν διαβάζεται από πολλούς, σηματοδοτεί την εποχή της με ένα μοναδικό τρόπο, δεν ξέρω ίσως πρέπει κάποτε να σωπαίνουν οι ποιητές τη στιγμή όταν οι εξελίξεις είναι τόσο γρήγορες που δεν προλαβαίνει κανείς να αφομοιώσει το κλίμα της στιγμής και τότε ανατρέχει στο παρελθόν για να αναζητήσει κάτι επίκαιρο. Καλή σου μέρα.
Η δύναμη της ποίησης...
ReplyDeleteΚαλημέρα Κώστα..
ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY
ReplyDeleteΚαλώς την Έλενα. Σωστά η δύναμή της σε κάθε περίσταση. Καλό απόγευμα.
Καθοριστικοί οι στίχοι του Brecht στην παρακάτω ονειρική δημιουργία !
ReplyDeleteMack The Knife - Ella
Mack The Knife - Louis
Mack The Knife - Frank and Jimmy
Oh, the shark has pretty teeth dear
And he shows 'em, pearly white
Just a jack knife has Macheath dear
And he keeps it way out of sight
When that shark bites with his teeth, dear
Scarlet billows begin to spread
Fancy gloves though has Macheath dear
So there's never, never a trace of red
On the sidewalk, one Sunday morning
Lies a body, oozin' life
Someone's sneaking 'round the corner
Could that someone be Mack the Knife
From a tugboat, on the river going slow
A cement bag is dropping on down
You know that cement is for the weight dear
You can make a large bet Mackie's back in town
My man Louis Miller, he split the scene babe
After drawing out all the bread from his stash
Now Macheath spends like a sailor
Do you suppose our boy, he's done something rash
Old Satchmo, Louis Armstrong, Bobby Darrin
Did this song nice, Lady Ella too
They all sang it, with so much feeling
That Old Blue Eyes, he ain't gonna add nothing new
But with this big band, jumping behind me
Swinging hard, Jack, I now I can't lose
When I tell you, all about Mack the Knife babe
It's an offer, you can never refuse
We got Patrick Williams, Bill Miller playing that piano
And this great big band, bringing up the rear
All the band cats, in this band now
They make the greatest sounds, you're ever gonna hear
Oh Sookie Taudry, Jenny Diver, Polly Peachum, Old Miss Lulu Brown
Hey the line forms, on the right dear
Now that Macheath's back in town
You'd better lock your doors, and call the law
Because Macheath's back in town
Καλό σ/κ !
negentropist
ReplyDeleteΠες μας λίγα επεξηγηματικά λόγια γιατί μπερδεύομαι λίγο. Καλή σου μέρα.
Κώστα
ReplyDeleteΟ Μακίθ (Μακ ο Μαχαιροβγάλτης) ή Mack the knife, είναι ο ήρωας στην "Όπερα της Πεντάρας" (1931) του Brecht, και καθρεφτίζεται σους στίχους του τραγουδιού επεσήμανα στο προηγούμενο σχόλιό μου.
Ο Μακίθ (Μακ ο Μαχαιροβγάλτης), αρχηγός μιας σπείρας, διασκεδάζει τα βράδια στα καπηλειά του Λονδίνου. Εκεί γνωρίζει την όμορφη Πόλι και αμέσως την ερωτεύεται. Αποφασίζει να την παντρευτεί την ίδια κιόλας νύχτα. Στέλνει τη σπείρα του να συγκεντρώσουν όλα τα απαραίτητα για το μέλλον νιόπαντρο ζευγάρι: ένα νυφικό (το πιο ακριβό και πιο πολυτελές που είναι δυνατόν να βρουν), και ένα πλήρες νοικοκυριό (τραπέζια, καρέκλες, κρεβάτι, κλπ.). Η συμμορία του Μακίθ κατακλέβει την πόλη. Η αστυνομία είναι ανίκανη, πιάνει όμως κατά τύχη έναν από τους λωποδύτες και τον πάει στο τμήμα. Ο λωποδύτης όμως έχει πάνω του ένα ραβασάκι του Μακίθ για τον διευθυντή της αστυνομίας Τάιγκερ Μπράουν. Ο Τάιγκερ δελεάζεται, δέχεται την δωροδοκία και αφήνει τον λωποδύτη να φύγει από την πίσω πόρτα.
Το ίδιο βράδυ γίνεται η τελετή του γάμου σε μια έρημη αποθήκη. Γίνεται γλέντι μεγάλο, στο οποίο παρευρίσκεται και ο διευθυντής της αστυνομίας και φίλος του Μακίθ, ο γνωστός μας Τάιγκερ.
Ο πατέρας της Πόλι, ο «άρχοντας των ζητιάνων» Πίτσαμ, εξοργίζεται μαθαίνοντας τον ξαφνικό γάμο της κόρης του, αφού αυτός την προόριζε για να δουλέψει στην επιχείρησή του. Πάει στον Τάιγκερ και απαιτεί την σύλληψη του Μακιθ, απειλώντας αν δεν το κάνει, οι ζητιάνοι του να παρενοχλήσουν την τελετή της στέψης της βασίλισσας που αναμένεται να γίνει. Ο Τάιγκερ προειδοποιεί τον Μακίθ, και ο Μακίθ καταφεύγει στην Τζένη ζητώντας της να τον κρύψει. Η Τζένη όμως θα τον προδώσει από ζήλια και τα τον παραδώσει στην αστυνομία.
Ο γερο-Πίτσαμ συσπειρώνει τους ζητιάνους και τους βάζει να διαδηλώσουν. Η Πόλι με τα λεφτά του Μακίθ ιδρύει μια τράπεζα και βάζει όλη την συμμορία για υπαλλήλους. Η Τζένη βοηθάει τον Μακίθ να αποδράσει από την φυλακή, και η Πόλι τον κάνει διευθυντή της τράπεζας.
Στο μεταξύ ο Πίσταμ έχει χάσει τον έλεγχο των ζητιάνων του, οι οποίοι παρενοχλούν την τελετή της βασίλισσας, με αποτέλεσμα ο Τάιγκερ Μπράουν να χάσει την θέση του.
Τελικά, ο Μακίθ θα τους λυπηθεί και τους δυο (τον Πίτσαμ και τον Τάιγκερ) και θα τους προσλάβει στην τράπεζά του.
Αυτά...
Όμως σε τελική ανάλυση, τι να πρωτοπεί κανείς για τον άνθρωπο που έγραψε το πασίγνωστο:
"Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα. Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει."
Είχα διαβάσει παλαιότερα στο Βήμα, το παρακάτω θαυμάσιο αφιέρωμα για τον Brecht :
Συντρόφεψα με τους μικρούς, φτωχούς ανθρώπους
Kαλό σ/κ
:)
negentropist
ReplyDeleteΕυχαριστώ για την πλήρη ενημέρωση. Ο Μπρεχτ είναι τελικά πάντα επίκαιρος, ιδίως στους δύσκολους καιρούς.
Και θα κλείσω με ένα μικρό ποίημά του:
"Εμείς που φτιάξαμε τούτο το δρόμο
Πάνω του θα ταξιδέψουμε μονάχα
Με τανκς και φορτηγά."
Καλό βράδυ.
Χρόνια Πολλά φίλε
ReplyDeleteΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ
ReplyDeleteΦίλε μου να είσαι καλά, σε ευχαριστώ πολύ. Καλή σου μέρα.