Το χέρι
Εις Ανδρέαν Εμπειρίκον
ωραίο δίχτυ
που έπλεξε η
κόρη
η κόρη - τέκτων
ορθή ως
στέκονταν εις το παράθυρο του Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
φιλόξενο
ωσάν καλός θεός
ισχυρό
σαν τ' άσπρα πλήκτρα
της χαράς
ωραίο δίχτυ
που έβαψε
με το χρώμα των ματιών της
και μύρωσε
με τ' άρωμα των πλούσιων μαλλιών της
η κόρη που εστέκονταν
ορθή
εις το παράθυρο τ' Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
ωραία κόρη
ωραίο παράθυρο που φώτιζες
μέσα στη νύχτα
τ' Αναπλιού
ωραίο παράθυρο που φώναζες
ωραία κόρη που φώτιζες
ωραίο δίχτυ
μέσα στο χρώμα
τ' Αναπλιού
ωραίο δίχτυ
γύρω τρογύρω
εις τον λαιμό μου
είτανε
κόρη
τα ωραία μαλλιά
σου
καθώς τα έπλεκες
εις το παράθυρο
μέσα στο φως
ωραία νύχτα
μέσα στο
βλέμμα σου
είτανε κόρη
καθώς τη ζήσαμε
τρελλοί από έρωτα
γυμνοί θεόγυμνοι
τρελλοί από έρωτα
-μιά νύχτα έρωτος-
μέσα στο δίχτυ του Αναπλιού
A...Kώστα !
ReplyDeleteΣήμερα χτύπησες στο αδύνατό μου σημείο. Αυτοί οι δύο υπέροχοι άνθρωποι, ήταν και είναι για μένα κυριολεκτικά ... το παν ... κάτι σαν ωραίο δίχτυ ...
Πολυξένη...
Να φύγουμε μακρυά. Στα Γάβλανα!
Καλό βράδυ !
negentropist
ReplyDeleteΔημοσίευσα αυτό το όμορφο ποίημα με τα παιχνιδίσματα των λέξεων και τις ωραίες εικόνες της κόρης τ' Αναπλιού και νομίζω ότι είναι από τα πιο προσιτά του. Παρομοίως τους αγαπώ και τους δύο.
Καλή σου μέρα.
"Η κόρη τέκτων!!" Δεν είναι υπέροχος χαρακτηρισμός. Και ΚΏΣΤΑ τελικά τι όμορφη γλώσσα και με πόση μαεστρία παίζει με τις λέξεις. Το δίχτυ, τα μαλλιά που "γύρω τρογύρω στο λαιμό μου"
ReplyDeleteΔεν το ήξερα αυτό το ποίημα. Σε ευχαριστώ ΚΩΣΤΑ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
CHRISTOBAL
ReplyDeleteΈίναι και ένα ποίημα του σχετικά προσπελάσιμο, παρ΄όλο το παιχνίδισμα των λέξεων, όπως λες, που του δίνει την ξεχωριστή ομορφιά.
Καλή Μέρα.
Εγγονόπουλος,Εμπειρίκος...
ReplyDeleteΝα΄σαι καλά που αναδεικνύεις αυτό το υπέροχο ποίημα.Σε μια τόσο αντι-ποιητική εποχή...
Eva Neocleous
ReplyDeleteΕίναι πολύ σωστή η παρατήρησή σου αντι-ποιητική εποχή. Αλλά και τις τελευταίες δεκαετίες υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσον ο ποιητής πρέπει να μιλά ή να σιωπά. Πάντως η ποίηση ποτέ δεν έχει το κοινό του μυθιστορήματος, ας πούμε. Τραβά τον δικό της ανηφορικό δρόμο της μοναξιάς. Αλλά όσοι αρέσκονται να ταξιδεύουν στα γοητευτικά μονοπάτια της γλώσσας η ποίηση θα παραμένει ενεργή.
Καλο σου βράδυ.
Κάποιοι άνθρωποι περασαν για να ανοίξουν τους δρόμους της σκέψης.. να αφήσουν σημαδια για τους απαιδευτους εμας, να ακολουθήσουμε τυφλοί ψηλαψωντας με τα χερια πανω στο βραχο το σμιλευμενο, τα νοήματα που η Ψυχή τους αποτύπωσε...
ReplyDeleteΑκολουθούμε, Κώστα, το ποτάμι προσθετοντας μικρά κύματα ροής κι εμείς σα φτωχοί συγγενείς Προικισμενων Ποιητων...
Την καλημερα μου, με αμετρητα χαμογελα..
Κάκια Παυλίδου
ReplyDeleteΣυμφωνώ ότι η παράδοση των ποιητών μας είναι πλούσια και πρέπει καλά να τους ακολουθήσουμε για να μπορέσουμε να μεταφέρουμε λίγο από την κληρονομιά που μας άφησαν. Πιστεύω ότι ο κάθε σημερινός ποιητής θα έπρεπε να ανατρέξει στον στοχασμό τους για να μπορέσει πιο πλατειά και επίκαιρα να προβάλει το δικό του εγώ.
Καλή σου μέρα.
Δυστυχώς δεν έχω μελετήσει όσο θα ήθελα τους υπέροχους αυτούς ανθρώπους-δημιουργούς αλλά είμαι βέβαιος πως αργότερα θα βρω τον χρόνο να το κάνω. Το ποίημα είναι σαν πεταλούδισμα ανάμεσα σε λέξεις και νοήματα κι αφήνει μια όμορφη γεύση εποχής.
ReplyDeleteΚαλό απόγευμα Κώστα.
Κωνσταντίνος Κόλιος
ReplyDeleteΚαι εγώ δεν μπορώ να πω πως είμαι ευχαριστημένος, έπρεπε περισσότερο αλλά αξίζει τον κόπο όταν μας δίνεται ευκαιρία να διαβάζουμε. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από τη γνώση. Χώρια που η ενασχόληση με την λογοτεχνική παρακαταθήκη μας μόνο να εμπλουτίσει και τις δικές μας ψυχές μπορεί.
Καλό σου βράδυ.
Για τη δύσκολη εποχή που ζούμετο ποίημα αυτό είναι σαν φάρμακο, τρέφει το αίσθημα και την ψυχή μας.Ανέκαθεν η τέχνη ήταν στήριγμα ζωής.Οι ερωτικότατοι στίχοι του ποίηματος το επαληθεύουν.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ.
Alexandra Bakonika
ReplyDeleteΤρέφουν το αίσθημα και την ψυχή μας και τρέφονται από αυτά. Όπως ο έρωτας, που είναι αναλώσιμος από τους ερωτευμένους και η ποιότητά του μεταβλητή και η ποσότητά του περιορισμένη.
Καλό βράδυ.