Sunday 7 March 2010

Ο σταθμός

Μέσα στον ύπνο μου όλο βρέχει,
γεμίζει λάσπη τ' ονειρό μου
είναι ενα σκοτεινό τοπείο
και περιμένω ένα τραίνο.
Ο σταθμάρχης μαζεύει μαραγαρίτες
που φύτρωσαν πάνω στις ράγιες
γιατί έχει πολύν καιρό νάρθη
τραίνο σ' ετούτον το σταθμό
και ξάφνου πέρασαν τα χρόνια
κάθομαι πίσω απ' ένα τζάμι
μάκρυναν τα μαλλιά, τα γένεια σά νάμαι άρρωστος πολύ
κι όμως με παίρνει πάλι ο ύπνος
σιγά-σιγά έρχεται εκείνη
κρατάει στο χέρι ένα μαχαίρι
με προσοχή με πλησιάζει
το μπήγει στο δεξί μου μάτι!

4 comments:

  1. "Ο κόσμος των αισθήσεών μας είναι ένας ψεύτικος κόσμος...",

    Μα τοτε κ τα ονειρα τι ειναι;
    Δεν ειναι αισθησεις;
    Δεν εχουν χρωμα;
    Γευση;
    Οσμη;

    Γι'αυτο ειμαστε εδω,
    Γι'αυτο αρεσκομαστε στο να παιζουμε με τις λεξεις...

    Οι αισθησεις μας ειναι εκεινες που μας οδηγουν,
    τιποτα μα τιποτα αλλο...

    Μονο αυτες!

    Την καλησπερα μου...

    ReplyDelete
  2. nefesch...
    Ας πάρουμε την αίσθηση της όρασης. Το ανθρώπινο μάτι μπορεί και αντιλαμβάνεται ένα εύρος χρωμάτων και μόνο αυτό. Ότι είναι από την μία άκρη ή την άλλη δεν το βλέπουμε. Στην ακοή ακούμε ένα εύρος συχνοτήτων, δεν ακούμε υπέρηχους και ύπόηχους. Η γνώση μας για τον κόσμο που μας περιβάλλει είναι στην καλύτερη περίπτωση ελλιπής.
    Τα όνειρα είναι ψυχική διεργασία που λαμβάνει χώρα κατά την διάρκεια το ύπνου και αναφέρονται σε κάποια επιθυμία που θέλουμε να πραγματοποιηθεί.
    Καλό σου βράδυ

    ReplyDelete
  3. Είναι η ειρωνία φίλε μου... στην πιο δύσκολη στιγμη σου να σε σπρώχνουν να πεσεις τυφλός ακόμη πιο χαμηλά κι από το θάνατο...

    Μην υποκύψεις, ώσπου να τυφλωθεί η καρδιά... εκείνη έχει μάτια εκατό και αντέχει πολλούς θανατους... πολλά γερατειά... πολλές φουρτούνες..

    Την πιο ζεστή μου καλησπέρα...

    ReplyDelete
  4. Κάκια Παυλίδου
    Από τα χίλια κύμματα περνούν τα συναισθήματα πιο χαμηλά κι απο τον θάνατο είναι η λησμονιά, εκεί το σημείο της αντίστασης της καρδιάς.
    Καλή σου μέρα

    ReplyDelete