Tuesday, 2 March 2010

Αν

Απ’ το πρωί ο άνεμος ξεκάρφωνε τον ουρανό.
Απ’ το πρωί ο ήλιος κάπνιζε
ανάμεσα στα ερείπια.
Αν το πρόσωπό σου, το πρόσωπο ασπίδα. Και το σύν-
νεφο εκείνο κι ο τόπος τοπίο, και τα μάτια σου στρέ-
φοντας ξαφνικά δεν είχαν σκοτώσει την εικόνα που
κοίταζαν λίγο πιο πριν.
Αν το χέρι σου ήταν.
Αν τα μάτια σου.
Αν το χέρι σου.
Αν η λέξη που πήγες να πεις.
Λοιπόν όλη τη μέρα ο άνεμος.
Όλη τη νύχτα οι στάχτες της φωτιάς σου.
Posted by at
Labels:

10 comments:

  1. Χριστοφόρου Παναγιώτης2 March 2010 at 19:26

    όμορφη ρίμα,μέ παραδοσιακη φόρμα πού μ αρέσει.

    ReplyDelete
  2. Eva F.2 March 2010 at 22:57

    Όμορφο...
    Πολύ όμορφο Κώστα...
    Να είσαι καλά και να έχεις όμορφο μήνα.

    ReplyDelete
  3. ~reflection~3 March 2010 at 10:20

    Αν μου δωσεις μία ευκαιρία.
    Αν με αφήσεις να κουρνιάσω τη ζέστη μου στο απανεμο στενό σου..
    Αν με δεις με μάτια μαγεμένα που μετουσιώνουν το απλό σε πολύπλοκο..
    Αν με διαβάσεις σαν κάθε λέξη μου να είμαι εγω..
    Αν το ΑΝ μου το δεις σαν πόρτα ανοιχτή μπροστά στην αμφιβολία, που γεννά την ποιήση.....


    ... τότε υπόσχομαι μόνιμα να υποθέτω εκδοχές στον ξαστερο ουρανό της αναζήτησης...
    ..τότε υπόσχομαι να κρύβομαι αέναα πίσω από προβολές του μικρού εαυτού μου, που θα μπορούσε να αγγίξει το θείο, όπου κι αν κρύβεται αυτό.... Μέσα σε μία υπόνοια, μέσα σε μία λέξη, μέσα σε μία απόφαση, μέσα σε μία αναποφασιστικότητα.... μέσα σε όλα και στο τίποτε...

    Την πιο ανοιξιάτικη καλημέρα μου....

    ReplyDelete
  4. KOSTAS PAP3 March 2010 at 11:03

    sονάπ
    Με απλότητα και δύναμη, που συγκινεί.
    Καλή σου μέρα

    ReplyDelete
  5. KOSTAS PAP3 March 2010 at 11:04

    Eva F.
    Πολύ όμορφο και δυνατό, πόσο μου άρεσε όταν το πρωτοδιάβασα.
    Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete
  6. KOSTAS PAP3 March 2010 at 11:08

    Κάκια Παυλίδου
    Κάτι σαν ποίηση αντίκρυ (σαν αντίστιξη) , όμορφο, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που προυποθέτουν μιαν αποδοχή, μια ελπίδα.
    Καλή σου μέρα και καλή άνοιξη.

    ReplyDelete
  7. Κωνσταντίνος Κόλιος3 March 2010 at 13:14

    Επίδραση θα το ονόμαζα.
    Ο κόσμος ομορφαίνει ή ασχημίζει
    απ΄τα διάφορα ερεθίσματα.
    Εκείνα που μας αγγίζουν ανάλογα.

    Καλημέρα καλό μήνα Κωστή.

    ReplyDelete
  8. ~reflection~4 March 2010 at 11:01

    Ας απολαύσουμε τα όμορφα στιγμιότυπα φίλοι μου... αλλά η ομορφιά ενισχύεται μέσα από την αντίθεση που δημιουργείται πάνω στον διφορούμενο καμβά του ζωγράφου.....

    Αν.. υπόθεση.. τότε... εκδοχή... μιας καρδιάς που δε δεχεται σύνορα και πλάθει σενάρια κάθε πιθανότητας....

    ReplyDelete
  9. KOSTAS PAP4 March 2010 at 12:29

    Κωνσταντίνος Κόλιος
    Έτσι είναι Κωνσταντίνε, ότι μας αγγίζει αφήνει ένα αποτύπωμα.
    Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete
  10. KOSTAS PAP4 March 2010 at 12:32

    Κάκια Παυλίδου
    Έτσι είναι Κάκια, η αμφιβολία γεννάει την συγκίνηση, την διάθεση για ψάξιμο και στο τέλος την πρόληψη των συναισθημ΄των που προσπαθεί να μεταδόσει ο ποιητής.
    Καλή σου μέρα.

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)