Κώστας Κουλουφάκος, «Διαπιστώσεις»

 Προοίμιο γηρατειών

Από μέρα σε μέρα

βλέπω τους νέους πιο νέους.

Ανακαλύπτω πως δε μ’ ενοχλεί

να μου δίνουν στο ασανσέρ προτεραιότητα

Κοιτάω μην έχει στο λεωφορείο θέση ελεύθερη

Καμιά φορά σχεδιάζω ένα ποδόλουτρο για το βράδυ…

Τα χρόνια με πολιόρκησαν.

Λες, αύριο να κάνω κι όνειρα για σύνταξη;

Ανήσυχος κοιτάζω στον καθρέφτη μου:

Βέβαια!... Το βρίσκω δύσκολο

να κάθομαι ν’ ακούω τι λεν οι άλλοι.

Ακόμα δυσκολότερο

να παραδέχομαι αυτά που λένε οι άλλοι.

Όλο και πιο πολύ βολεύομαι

μέσα στα ρήγματα που μ’ άνοιξε η πολιορκία.

Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ

που δεν είμαι σε θέση πια

να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα.

(Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 99, Μάρτιος 1963, σελ. 157)