Sunday 6 March 2011

ΕΛΕΝΗ


Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!
Κατά που θ' απλώσουμε τα χέρια μας τώρα που δε μας λογαριάζει πια

        ο καιρός
Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές

        ναυάγησαν στα σύννεφα
Τώρα που κλείσανε τα βλέφαρά σου απάνω στα τοπία μας
Κι είμαστε - σαν να πέρασε μέσα μας η ομίχλη -
Μόνοι ολομόναχοι τριγυρισμένοι απ' τις νεκρές εικόνες σου.


Με το μέτωπο στο τζάμι αγρυπνούμε την καινούρια οδύνη
Δεν είναι ο θάνατος που θα μας ρίξει κάτω μια που Εσύ υπάρχεις
Μια που υπάρχει άλλου ένας άνεμος για να σε ζήσει ολάκερη
Να σε ντύσει από κοντά όπως σε ντύνει από μακριά η ελπίδα μας
Μια που υπάρχει αλλού
Καταπράσινη πεδιάδα πέρ' από το γέλιο σου ως τον ήλιο
Λέγοντάς του εμπιστευτικά πως θα ξανασυναντηθούμε πάλι
Όχι δεν είναι ο θάνατος που θ' αντιμετωπίσουμε
Παρά μια τόση δα σταγόνα φθινοπωρινής βροχής

Ένα θολό συναίσθημα
Η μυρωδιά του νοτισμένου χώματος μες στις ψυχές μας που όσο παν
        κι απομακρύνονται


Κι αν δεν είναι το χέρι σου στο χέρι μας
Κι αν δεν είναι το αίμα μας στις φλέβες των ονείρων σου
Το φως στον άσπιλο ουρανό
Κι η μουσική αθέατη μέσα μας ω! μελαγχολική
Διαβάτισσα όσων μας κρατάν στον κόσμο ακόμα
Είναι ο υγρός αέρας η ώρα του φθινοπώρου ο χωρισμός
Το πικρό στήριγμα του αγκώνα στην ανάμνηση
Που βγαίνει όταν η νύχτα πάει να μας χωρίσει από το φως
Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη
Που δε βλέπει τίποτε
Γιατί έγινε κιόλας μουσική αθέατη φλόγα στο τζάκι χτύπημα
        του μεγάλου ρολογιού στον τοίχο
Γιατί έγινε κιόλας
Ποίημα στίχος μ' άλλον στίχο αχός παράλληλος με τη βροχή δάκρυα

        και λόγια
Λόγια όχι σαν τ' αλλά μα κι αυτά μ' ένα μοναδικό τους προορισμόν:

        Εσένα!

10 comments:

  1. Δηλασή τι να γράψω τώρα!!!!
    Παραθέτω μόνο έναν στίχο από παραπάνω:
    «Κατά που θ' αφήσουμε τα μάτια μας τώρα που οι μακρινές γραμμές
    ναυάγησαν στα σύννεφα»
    Τελικά η βροχή και η μελαγχολία που κουβαλάει μαζί της είναι γενεσιουργός δύναμη για τους ποιητές. Οι σταγόνες στο τζάμι είναι στίχοι που έρχονται από τον ουρανό δώρο σε σε αυτά τα μοναδικά μυαλά.
    Γειά σου Κώστα μου. Καλή Σαρακοστή!!

    ReplyDelete
  2. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
    Έτσι είναι Χριστόφορε και καλή Σαρακοστή. Γιατί δεν μπορώ να μπω στο μλογκ σου;

    ReplyDelete
  3. negentropist
    Να είσαι καλά φίλε μου, όντως εξαιρετικό, από τα πρώτα που λάτρεψα στην ποίηση. Καλή Σαρακοστή.

    ReplyDelete
  4. μοναδική η αίσθηση... βίωμα βαθύ και δυνατό... εξαιρετικό, να'σαι καλά Κώστα! καλημέρα!

    ReplyDelete
  5. nimertis
    Αέρας, φθινόπωρο, μοναξιά, θλίψη και ελπίδα, όλα μαζί συνθέτουν αυτό το εξαιρετικό ποίημα του Ελύτη. Καλή μέρα.

    ReplyDelete
  6. Κωστή να είσαι καλά με τον καθαρό αέρα που μας φέρνουν οι αναρτήσεις σου
    καλό Σ/Κ

    ReplyDelete
  7. ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ
    Φάνη μου να είσαι καλά και καλημέρα.

    ReplyDelete
  8. Μια καταπληκτική ανάρτηση σε ένα πολύ όμορφο ιστολόγιο!
    Να είστε πάντα καλά.

    ReplyDelete
  9. Top blogs
    Να είσαι και συ καλά και σε ευχαριστώ πολύ.

    ReplyDelete