Νιώθω θρυμματισμένος
ελλιπής
με διαπερνά σαν ρίγος η υποψία
πως κάποτε
πληρέστερος υπήρξα
πλησιέστερος
στο ιδανικό μου αρχέτυπο
Σε ποιους καιρούς λοιπόν έχω φθαρεί;
Σε ποιους καθρέφτες
αλλοιώθηκε η μορφή μου;
Πώς του εαυτού μου το
κακέκτυπο έγινα;
Βυθίζομαι στη μέσα μου σιγή
Ψάχνω να βρω
το πρώτο
πρόσωπό μου
στο μπλάβο φως
που εντός μου ακινητεί
στον σιωπηλό
κι ακύμαντο
βυθό μου
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment